برگهای این گیاه یک نوع رزین آروماتیک تولید میکنند که مقوی دستگاه گوارشی انسان است. به طور کلی این گیاه دارای ۰/۱۲ تا ۰/۱۶ درصد روغنهای ضروری است که حدود ۰/۴۳درصد آن درگلاذین تجمع مییابد. شیرینی در استویا مربوط به حضور دی ترپن گلیکوزاید انت کائورن است که در آب محلول بوده و ۳۰۰ بار شیرین تر از شکر معمولی (سوکروز) هستند. گلیکوزایدها ترکیباتی ارگانیک هستند که از یک بخش گلیکونی (شیرین) و یک بخش غیر گلیکونی تشکیل شدهاند. گلیکول ممکن است از رامنوز، فروکتوز، گلوکز، زایلوز ، آرابینوزو غیره تشکیل شده باشد. قسمتهای غیر گلیکونی نیز ممکن است شامل استرول تانین، کاروتنوئید و غیره باشد. برگهای استویا دارای تجمع مخلوطی از حداقل ۸ گلیکوزاید مختلف است که از استویول تتراسایکلیک دی ترپن مشتق شدهاند. استویوزاید به عنوان فراوانترین ترکیب شیرین کننده، ۵ تا ۱۰ درصد وزن برگ خشک را شامل میشود. ریبودیوزاید A (2 تا ۴ درصد برگ خشک)، ریبودیوزاید B، C (1 تا ۲ درصد)، ریبودیوزاید D و E (0/4تا ۰/۷ درصد برگ خشک) و همچنین دالکوزایدA و استویولبیوزاید نیز در این گیاه وجود دارند. قدرت شیرین کنندگی آن ها به ترتیب در مقایسه با شکر، ۲۵۰ تا ۳۰۰، ۳۵۰ تا ۴۵۰، ۳۰۰ تا ۳۵۰، ۵۰ تا ۱۲۰، ۲۰۰ تا ۳۰۰، ۲۵۰ تا ۳۰۰، ۵۰ تا ۱۲۰ و ۱۰۰ تا ۱۲۵ برابر است. استویا همچنین دارای پروتئین، فیبر، کربوهیدرات، فسفر، آهن، کلسیم، پتاسیم، سدیم، منیزیم، روی، ویتامین A وC است. این ترکیبات شیرین از میان فرایندهای گوارشی بدون تجزیه شیمیایی عبور میکند و به همین دلیل برای کسانی که نیاز به کنترل قند خون دارند مفید است.
تحقیقات روی بیوسنتز، سمیت زدایی، متابولیسم و مفهوم تغذیه ای استویا این نتیجه را در پی داشت که اکثر آزمایش های سمیت انجام شده روی استویوزاید منفی است و استفاده از استویوزاید تصفیه شده به عنوان یک افزودنی غذایی برتر از نقطه نظر سلامتی عمومی رایج شد. در نتیجه استویا و استویوزاید را میتوان به عنوان یک شیرین کننده سالم استفاده کرد.
